وقتی زندگی علیرضا بیرانوند سوژه نشریات معتبر دنیا شد | هر آنچه میخواهید درباره « فیلم بیرو» بدانید
تاریخ انتشار: ۱۴ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۴۰۳۶۷
به گزارش همشهری آنلاین، هر تحلیل اثر هنری نیازمند این است که منتقد از زوایا و ابعاد مختلفی به اثر مورد نظر بپردازد، از ساختار اثر گرفته تا محتوای آن. در این گزارش اما، تلاش خواهیم کرد از دو منظر «فوتبال» و «هویتهای منطقهای( خرده فرهنگها)» به کیفیت فیلم سینمایی«بِیرو» بپردازیم. برای رسیدن به این هدف نیاز است جابه جا هم به قصه و روایت فیلم و هم به ساختار سینمایی اثر نقب بزنیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در دهههای ابتدایی پس از انقلاب اسلامی فیلمهای ورزشی انگشتشمار ساخته میشدند، دهه اخیر اما فیلمهای متعددی در این ژانر ساخته شد که عموم آنها نگاه منتقدانه به وضع موجود در ورزش کشور داشتهاند، فیلم بیرو اما با اینکه در برخی لایههایش به نقد فضای حاکم بر فوتبال کشور میپردازد، اما با این همه روایت امید است و تلاش و توانستن، شوق موفقیت بعد از محرومیت. داستانی بیوگرافی معطوف به بازنمایی زندگی فوتبالیستی که در جام جهانی ۲۰۱۸چشمها را به خود خیره کرد.
پوستر فیلم بیروزندگی علیرضا بیرانوند، از کودکی تا اولین قرارداد رسمیاش در فوتبال، از فراز و فرودها و سختیهای بسیار تا رودرروییاش با پنالتی رونالدو. از کودکی محروم تا عشق و تلاش برای رسیدن به قلههای دست نایافتنی.
علیرضا فوتبالیستی است که کودکی و نوجوانی را در محرومیت و فقر مطلق گذراند، در فوتبال رشد کرد و برای رسیدن به هدف خود به تهران سفر کرد و درنهایت به بهترین تیمهای کشور راه یافت و سالها دروازهبان اول پرسپولیس و تیم ملی کشور شد. دراینبین اما بیشک نقطه عطف زندگی بیرانوند جام جهانی روسیه ۲۰۱۸ بود. وقتیکه ضربه پنالتی رونالدو را مهار کرد.
پسازآن بود که بسیاری از رسانهها نگاهشان به سمت علیرضا چرخید و بیشازپیش سراغ کودکی و نوجوانی او رفتند. روایت زندگی سخت بیرانوند، در جام جهانی سوژه نشریات معتبر دنیا شد و حالا هم زندگیاش سوژه ساخت فیلم سینمایی«بِیرو» شده است.
چرا موسیقی از «فیلم هندی» جدا نمیشود؟ کاهش مخاطب گریبان این سریال معروف آمریکایی را هم گرفت سینمای کودک و نوجوان ایران بهشدت نحیف و لاغر است کارگردان و تهیه کننده فیلم«بِیرو»عباس میرزایی کارگردان فیلم بیرو در تجربیات پیشین خود موفق به کسب جایزه در بخش تجلی اراده ملی در سی هفتمین جشنواره فیلم فجر شده است. تهیهکننده فیلم مجید برزگر است و چهل درصد ساخت آن را بنیاد فارابی حمایت مالی کرده است.
«بِیرو»فیلمی وفادار به قواعد ژانرقصه و روایت فیلم بیرو با محوریت زندگی علیرضا بیرانوند پیش میرود. بیرانوند از یک روستا و منطقهای محروم آمده است و با تمام مخالفتها به راهش ادامه داده، در این مسیر پرفرازونشیب او هر کاری برای رسیدن به اهدافش انجام میدهد.
عکس یادگاری علیرضا بیراوند با همسرش در میدان آزادیبیرانواد در مسیر سخت زندگیاش وقتی به عشق فوتبال از لرستان به تهران سفر میکند تجربههای مختلفی را از سر گذرانده است. رفتگری کرده، در کارواش کارکرده، در رستوران خوابیده و حتی شبهای زیادی را کنار خیابان به صبح رسانده است تا بل بتواند هدف خود را دنبال کند.
اگر بخواهیم از منظر ژانر به فیلم «بِیرو» نگاه کنیم قواعد ژانر یعنی حماسی سازی، استفاده زیاد از موسیقی و اغراق در آن رعایت شده است، بااینهمه نتیجه کار کمی شبیه به کمیک استریپها و پر از اغراقهای طراحیشده و فانتزی شده است. بهطورکلی فیلم بیرو معطوف به متأثر کردن مخاطب شکلگرفته است و بااینکه قواعد ژانری در آن رعایت شده است اما اثر فکورانهای نیست و خیلی در مسیر موردنظر خود موفق نبوده است. در ادامه به دو موضوع مغفول مانده در این اثر سینمایی خواهیم پرداخت.
نقاط ضعف فیلم«بِیرو»| فراموشی فرهنگ پیرامون قهرمان قصهبرخی از منتقدان معتقدند در این فیلم مخاطب با یک بیوگرافی عجول طرف است. «روند بیرو از آغاز تا نیمه خیلی سطحی و کودکانه است و بیشتر به سینمای کودک و نوجوان نزدیک است تا مخاطب بزرگسال. جلوههای ویژه و افکتهای صوتی خیلی ابتدایی و ناشیانه ساخته شده و تماشاگر را یاد سریال فوتبالیستها میاندازد. اینها در کنار فضای طنز فیلم، از همان اول به تماشاگر میگوید با اثری جدی طرف نیست. اما فیلم هرچه پیش میرود با کمرنگ شدن رگههای طنزش آن وجه سیاه و تاریکش راهم نمایان میکند.
فیلم اگرچه به سختیهای زندگی بیرانوند پرداخته اما نقبی هم زده به چهره زشت، خشن و حتی کثیف فوتبال و مافیاهای دخیل در آن. از حسادت های مربیان گرفته تا دستکاری در مدارک بازیکنان تا تلاش برای خُرد کردن شخصیت بازیکان تیم تا نگاههای تحقیر آمیز به شهرستانیهای حتی با استعداد».
جدا از این نقدها به زعم نگارنده ضعف اصلی فیلم را میتوان به عدم انجام پژوهش در دو حوزه «فوتبال» و «جامعهشناسی» اقوام مرتبط دانست. امروزه بسیاری از آثار هنری پژوهش محور شدهاند؛ یعنی هنرمند قبل از انجام کار، مطالعاتی عمیق را در موضوعات موردنظر اثر هنریاش ترتیب میدهد. رد نشانههای اصلی فیلم کاملاً آشکار میکند که فیلم سینمایی بیرو فاقد بخش پژوهشی دقیقی بوده است چراکه اگر این اتفاق افتاده بود رد آن به ساحت فیلم نیز کشیده میشد. ازاینرو به نظر میرسد که مشکل اصلی فیلم بیرو «فراموشی فرهنگ پیرامون قهرمان اصلی قصه» است.
فوتبال یکجور تئاتر هویت است-خانواده، قبیله، شهر، ملت؛ اما نمایش هویت در فرمهای دائماً پیچان، متغیر در حال اضمحلال و مضاعف شدهاش. فیلم بیرو اما همه این پیشفرضها را نادیده گرفته و داخل پرانتز گذاشته است. ازاینرو در این فیلم با کاراکترهایی مبالغهآمیز، بیهویت و بدون کوچکترین ردی از جغرافیا و بافت زندگی زیسته و...روبرو هستیم و همین امر فیلم را دچار بحران اساسی کرده است. خردهفرهنگ تصنعی، پدر تصنعی و درنهایت امیدی تصنعی نمیتواند گویای تجربه زیستهای باشد که قهرمان در جهان واقعی از سر گذرانده است.
فیلم«بِیرو»دور از «جوهره فوتبال» و «هویت محلی منطقهای»فیلم سینمایی بیرو دور از دو موضوع اصلیای است که فیلم دنبال میکند: دور از «جوهره فوتبال» و «هویت محلی منطقهای»؛ یعنی انگار کارگردان نه خیلی شناختی از چیستی فوتبال دارد و نه هویت محلی منطقهای که قهرمانش از آن برخاسته است را درست میشناسد.
تصویر تاریخی بیرانوند با کریستیان رونالدوبیرو بااینکه در ژانر ورزشی است اما فوتبال را به یک امر بهشدت فردی تقلیل داده است و روح جمعی فوتبال را فدای برجستهسازی قهرمانش کرده است. قهرمانی که بهغایت بیخاستگاه است.
برای شناخت زمینههای فرهنگی علیرضا بیرانوند کافی است یک برخورد کوتاه با این بازیکنان داشته باشید. مصاحبههای بیرانوند طی سالهای اخیر همواره با نمود و تجلی بیرانوند از یک موقعیت خاص فرهنگی بوده است.
ضعف شخصیت پردازیایل بیرانوند بهعنوان یکی از طایفههای بزرگ لرستان مثل بسیاری از دیگر نقاط این استان پر است از مناسک، بازیها و جهان زیسته شده؛ اما فیلم بیرو نهتنها آنها را نادیده گرفته است بل همه آن فرهنگ غنی و باستانی را تقلیل داده است به کاراکتر پدر که بهگونهای مبالغهآمیز و طنز بدرفتار است و قلدر و بزنبهادر. پدری که هیچ از آن نمیدانیم جز اینکه دچار فقر و بسیار تندخو است.
دیگر شخصیتهای فیلم هم همه چنین وضعیتی دارند. عمویی که با هیچ متر و معیاری نمیتوان آن را ذیل شباهت خانوادگی به پدر چسباند. مادری که جز اشک ریختن و کلیشه عاطفی بودن خواستگاه دیگری ندارد و همچنین دخترعموی (همسر) بیرانوند که دیگر کاملاً از زیست جغرافیاییاش جداشده است. او حتی لهجه لری هم ندارد و با زبان فارسی حرف میزند. هرچند زبان یا لهجه پدر هم چندان نسبتی با لری ندارد. مادرزن بیرو هم بیهویت است و بیخواستگاه و این ویژگی بر تکتک کاراکترها سایه افکنده است.
بازی محلی«دال پران» و پرتاب دستهای بیرانوندبرای روشن شدن دقیقتر ماجرا بهعنوان یک نمونه آشنا به پرتاب دستهای عجیبوغریب بیرانوند میپردازیم. در فیلم در همان بازی اول بعد از حضور در تهران این پرتاب دستها برجسته میشود، اما چون فیلم زمینه زیسته قومی محلی را نادیده گرفته است نمیداند دلیل این پرتابهای منحصربهفرد چیست و ازاینرو آن را برای مخاطب نیز توضیح نمیدهد. این مثال کوچکی است از غیاب جهان زیسته شده قهرمان اصلی فیلم. که پیشتر به عنوان «فراموشی فرهنگ پیرامون قهرمان اصلی قصه» از آن یاد کرده بودیم.
پرتابهای دست بیرانواند که به نظر ریشه در زیست جهان او دارددر این فیلم بهیکباره مخاطب نوجوانی را میبیند که با پرتاب دست، توپ را وارد دروازه حریف میکند. درحالیکه بارها بیرانوند به این نکته اشارهکرده است که این پرتابها ریشه در برخی از بازیهای بومی و محلی لرها دارد. بهواسطه شرایط جغرافیایی بسیاری از بازیهای لرها با سنگ همبسته است. گویا این بازیها مناسک آئینی (مثل دعای باران) بودهاند که در طول زمان ماهیت آئینی و مناسکی خود را ازدستدادهاند و امروزه بهعنوان بازیهای محلی از آن یاد میشود.
در حقیقت بازی محلی «دال پران» که کاملاً مبتنی بر قدرت دست و پرتاب سنگ تعریف میشود باعث شده است این نوجوان پرتابهایی اینچنین سهمگین داشته باشد.
تصویری از بازی محلی دال پران در استان لرستانیکی از معروف ترین پرتاب دست های بیرانواند
همین یک مثال برای بسیاری از موضوعات ریزودرشت فیلم کافی است. فیلمساز از کل فرهنگ عشایری زندگی بیرانوند فقط رقصی پراشتباه و کاریکاتور گونه را به نمایش میگذارد که چند باری در فیلم تکرار میشود.
فقدان موسیقی غنی لری/لکینکته دیگری که باز فقدان پژوهش را ثابت میکند استفاده نکردن از موسیقی غنی لرستان است. موسیقی لرستان آنچنان با زندگی (موسیقی کار، عزا، سور و...) مردم عشایری گرهخورده است که نمیتوان آنها را بدون هم حتی تصور کرد؛ اما در فیلم بیرو این ظرفیت هم داخل پرانتز گذاشتهشده و نادیده گرفتهشده است.
نمیشود ادعا ساخت فیلم «پرتره» کرد اما فیگور اصلی و قهرمان را بدون کوچکترین نسبتی با وضعیت اجتماعی فرهنگیاش بازنمایی کرد.
پرداختن به مفهوم «امید» بدون بستر فرهنگیدرست است که فیلم بیرو از امید داشتن و تلاش برای رسیدن به موفقیت حرف میزند اما این امید و این تلاش بدون هیچ بستر فرهنگی تعریفشده است؛ و ازاینرو نمیتواند باورپذیر باشد. فیلم بیرو میتوانست ما را به بوطیقایی از زمان، فضا، هویت، درام و همه آن عناصری هدایت کند که ذیل «زندگی حسی راز آمیز» تعریف میشوند، اما بهواسطه فقدان پژوهشهای مناسب در بخش فیلمنامه ابتر مانده است.
فقدان«فرهنگ فوتبال» در فیلمهمانگونه که گفته شد علاوه به فرهنگ پیرامونی زندگی قهرمان فیلم، «فرهنگ فوتبال» هم نادیده گرفتهشده است.
فوتبال درباره خیلی چیزهاست. چیزهای پیچید، متناقض و متعارض بسیار: حافظه، تاریخ، مکان، طبقه اجتماعی، هویت خانوادگی، هویت قبیلهای، هویت ملی، ماهیت گروهها، همگروه بازیکنان و همگروه طرفداران و روابط اغلب خشونتآمیز ولی گاه آرام و تحسینبرانگیز بین گروه ما و گروههای دیگر؛ اما هیچکدام از این ویژگیها در فیلم بیرو دیده نمیشد.
فوتبال فردگرایانه نیست| هدف فیلم فراموش شده استاینکه فوتبال برای برخی از ما اینقدر مهم است دقیقاً به دلیل همین تجربه جمعی جاری در بطن آن و تصویر روشن و واضحی است که از اجتماع به دست میدهد. به اعتقاد من راه زندگی کردن و حقیقتاً موفق شدن از مسیر تلاش گروهی میگذرد، طوری که همه برای هم کار کنند، همه به هم کمک کنند و در پایان همه در پاداش بهدستآمده سهیم باشند. شاید این اساسیترین و عمیقترین تناقض فیلم بیرو باشد.
فرم فوتبال را اجتماع، روحیه جمعی و کنش گروهی بازیکنان و طرفداران شکل میدهد و درعینحال زیر لایههای مادیاش پول است. فوتبال بهکل کالایی شده و تا خرخره در حمایت مالی برندها فرورفته است. برعکس آنچه در فیلم بیرو مشاهده میشود فوتبال فردگرایانه نیست.
تردیدی نیست که نظامی ستاره پرور و سلبریتی محور بر آن حاکم است که بازیکنان میخواهند از طریق آن هرچه بیشتر به استقلال اقتصادی دست یابند. ولی فوتبال فقط داستان تک بازیکنها نیست. هرقدر هم که بااستعداد باشند؛ در فوتبال تیم است که اهمیت دارد. فوتبال ذاتاً گروهی است و در آن مهم حرکت و جنبش بازیکنانی است که کنار هم باهم بازی میکنند و شبکه فضایی سیال تیم را تشکیل میدهند. با این تفاصیل، هر تیم میتواند متکی به تک بازیکنان واقعاً بااستعداد باشد، یا متکی به افراد کم استعدادتر که مثل گروهی درهمتنیده عمل میکنند. دراینبین مهم قواعدکلی زبان مشترک فوتبال است که هنگام بازی با آن سخن میگویند.
یکی از معروفترین عکسهای علیرضا همین عکس است. او به رسمی قدیمی در همان بدو حضورش در تهران، ژستی معروف را کنار میدان آزادی ثبت میکند. در این تصویر هم میتوان امید به آینده را دید. انگار آمده است تا تقدیر خودش را رقم بزنددرست است که فوتبال صحنهایست که در آن سازوکارهای گهگاه مبهم تقدیر نقاب از چهره برمیدارد. بااینهمه در تحلیل نهایی فیلم بیرو نتوانسته است به هسته، بافت و ماتریس وجودی تجربههای شخصی علیرضا بیرانوند به همان شکلی که اتفاق افتادهاند نزدیک شود. ازاینرو نور تازهای به نحوه دیدن ما نمیتاباند تا بتوانیم از زاویهای تازه و منظری جدید به ماجراهایش نگاه کنیم. مسئله فقط این نیست که با انحرافی جزئی مواجهیم، بلکه کل هدف فیلم فراموششده است.
کد خبر 717643 منبع: فارس برچسبها تیم ملی فوتبال ایران سینمای مستند فوتبال عليرضا بيرانوند سینمای ایرانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: تیم ملی فوتبال ایران سینمای مستند فوتبال عليرضا بيرانوند سینمای ایران علیرضا بیرانوند فیلم سینمایی ب برای رسیدن پرتاب دست ها فیلم بیرو اصلی فیلم پرتاب ها منطقه ای ازاین رو بازی ها فیلم ب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۴۰۳۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مورایس: بیرانوند و کنعانی زادگان که ستاره نیستند، فقط ما ستاره داریم!
طرفداری | سپاهان در بازی هفته بیست و ششم لیگ برتر مقابل استقلال خوزستان متوقف شد.
ژوزه مورایس سرمربی تیم فوتبال سپاهان در نشست خبری پس از دیدار با استقلال خوزستان اظهار داشت:
یکی از بازیهایی که معمولا در فوتبال اتفاق میافتد، تیم حریف آمد که بهترین خودش را نشان دهد و از جان مایه گذاشتند، به خاطر شرایطشان در جدول هر امتیاز مهم است و این خواسته را داشتند و با روح، جسم و قلبشان تلاش کردند.
وی ادامه داد:
سپاهان خوب و با شانس گلزنی شروع کرد، جایی که رامین توپ را به کنار دروازه زد و میتوانست بهتر عمل کند، تیم ادامه داد و موقعیتها ادامه داشت اما گل نمیشد تا جایی که مغانلو گل زد.
مورایس تصریح کرد:
در نیمه دوم موقعیتها را از دست دادیم تا استقلال از تنها موقعیتی که داشت بهترین استفاده را کرد و گل فوقالعاده زیبایی به ثمر رساند، بازیکن در شرایط سخت گل زیبا را زد، نتیجه یک بر یک در فوتبال طبیعی است.
سرمربی تیم فوتبال سپاهان در مورد داوری گفت:
تصمیمات داور هیچ تأثیری در نتیجه بازی نداشت و بابت قضاوت خوبی که داشت تشکر میکنم.
وی با اشاره به حمایت هواداران گفت:
هواداران در روزی که آمدند و تیم را تشویق کردند، نتوانستیم بازی را ببریم، مطمئن باشید روزهای بهتر خواهد آمد.
مورایس همچنین بیان داشت:
استقلال از یکی موقعیتها استفاده کرد، ۳ موقعیت خوب برای گلزنی داشتند، به استقلال خوزستان تبریک میگویم و برایشان در بازیهای آینده آرزوی موفقیت دارم.
سرمربی تیم فوتبال سپاهان خاطرنشان کرد:
نمیتوانم حدس بزنم در بازی بعدی یا جام حذفی چه اتفاقی میافتد، سپاهان مانند تیمهای دیگر تیم قابل احترامی است، استقلال بازیهای خوب نشان داد و امتیاز مهمی را به دست آورد؛ سپاهان تیم ابتدا قوی بود اما به دلایل اتفاقاتی که افتاد تمرکزها پراکنده شد.
وی همچنین در مورد اتفاقاتی که در طول فصل برای سپاهان افتاد، عنوان کرد:
وقتی مریض میشوید باید زمانی را سپری کنید تا خوب شوید، وقتی خوب میشوید، قدرت قبل از بیماری را ندارید، هفته به هفته اتفاقات میافتاد و ما زمانی برای بهبودی نداشتیم.
مورایس افزود:
بازیکنان بهترین خودشان را ارائه دادند، اتفاقات داخلی خصوصی است، ساختار سازماندهی را باید بازسازی کنیم و در این فرآیند هستیم و هنوز تکمیل نشده است؛ بازیکنان را تحسین میکنم که با وجود همه اتفاقات رفتار مناسبی نشان دادند. در بازیهایی که امتیاز از دست دادیم، میتوانستیم بهتر باشیم و اکنون امیدوار باشیم.
سرمربی تیم فوتبال سپاهان یادآور شد:
انتظاراتی از ابتدای فصل به خاطر قدرتی که نشان دادند، داشتیم، وقتی اتفاقات قدرت را کم میکند، انتظارت باید پایین بیاید و برآورده کردن انتظار همه سخت است، مدیریت این موضوع برای بازیکنان سنگین است.
وی تصریح کرد:
همه میگفتند سپاهان قوی و پرستاره است و انگار ارکست برگزار کرده بودند، مثل اینکه سپاهان هر سال قهرمان میشده و امسال قهرمان نشده است، باید اینطور رفتار کنیم و بازیکنان یکباره چون ستاره هستند باید قهرمان لیگ شوند، اینقدر ستاره داریم؟ خوشحالم که اینقدر ستاره داریم.
مورایس ادامه داد:
به تیمهای دیگر نگاه میکنم، بیرانوند ستاره نیست، دروازهبان تیم ملی است، دروازهبان ما ستاره است اما دروازهبان یک تیم ملی نیست، کنعانیزادگان بازیکن فیکس تیم ملی ستاره نیست اما ما ستاره داریم، سیاوش، دانشگر و محمدی. میگفتند دفاع وسط نیاز داریم؛ گئورگی یکی از بهترین بازیکنان سپاهان که به پرسپولیس رفته را ستاره صدا نمیکنیم، سروش مثلا ستاره نیست و کریمی ستاره است.
سرمربی تیم فوتبال سپاهان همچنین گفت:
میتوانم ادامه دهم، تیم ما تیم پرستاره است اما بقیه تیمها هیچ ستارهای ندارند، چون ما خیلی ستاره در تیم داریم، بعضی وقتها میخواهیم ستاره باشیم اما مثل امروز بازی را نبردیم، بقیه بازی را بردند شاید چون ستاره ندارند؛ مغانلو اوایل فصل فقط یک گل زده بود، همه انتقاد میکردند و حالا ستاره است.
وی در پایان بیان داشت:
بعضی وقتها ستارهها تلاش خود را میکنند، همه انسان هستیم و هر انسانی برای کار تلاش میکنند، همه میخواهند ببرند و ماهم میخواهیم ببریم، باید شرایط را برای بردن مهیا کنیم، اول فصل خوب بود اما اتفاقات رخ داد؛ باشگاه دارد سازماندهی بهتری درست میکند و در مسیر خوبی است تا شرایط بهتری داشته باشیم و قویتر باشیم، برخی تیمها ساختار متفاوت دارند و بیشتر قهرمان شدهاند، بازیکنان لیاقت خیلی بهتر از این را داشتند و برخی مواقع مانع میشد تا کیفیت ۱۰۰ درصد را بروز دهند، بازیکنان لیاقت خیلی بیشتری دارند.
از دست ندهید ????????????????????????
بایرلورکوزن رکورد 59 ساله را میشکند پاس دیدنی سردار آزمون برابر یوونتوس که با بیدقتی گل نشد (فیلم) کلوپ: امیدوارم با هوای بارانی اشکهایم را کسی نبیند پالما با ایرانیها فاتح لیگ قهرمانان اروپا شد